In de rubriek Te Mooi om Klein te Blijven gaat het over samenwerken in de jeugdhulp. We bespreken initiatieven en personen die samenwerken tussen opvoeders & jeugd en professionals concreet maken. In de derde editie komen Marijke en Dilek Ceyhan aan het woord. Dilek is de hulpverlener van Marijke bij Philadelphia Zorg.
“Met Dilek kan ik tenminste rustig praten”, begint Marijke. “Ik heb het gevoel dat zij mij begrijpt.” Dilek is coördinerend gezinsbegeleider bij Philadelphia Zorg. Ze biedt ondersteuning aan mensen met een beperking, onder wie Marijke en haar gezin. Marijkes mondhoeken krullen omhoog als ze over haar begeleidster spreekt. Tijdens het gesprek lacht ze veel naar Dilek. Dat de twee een klik hebben is zichtbaar voor iedereen die de hen samen ziet.
Leidende principes
Niet geheel verrassend dat beide vrouwen deze klik als een van de belangrijkste succesfactoren zien voor hulpverlening. Tijdens het spelen van het Jeugdhulp Memoryspel kwam dit leidende principe dan ook naar voren, net als ‘serieus nemen’. Dit spel is een tool voor professionals om de samenwerking tussen jeugdhulpprofessional en gezin laagdrempelig te maken. Dilek heeft de opbrengsten ook gebruikt in het contact met Marijke: “Ik paste veel van de principes al toe, maar het maakt mij bewuster van een aantal dingen. Bijvoorbeeld inlevingsvermogen. En ik probeer vrolijker te zijn als ik naar Marijke ga, ook als de vorige afspraak wat minder ging. Je kunt wel zeggen dat het mij, wat ze noemen, bewust bekwaam heeft gemaakt.”
Marijke gaat het liefst samen met Dilek op zoek naar een passende oplossing. “Dilek hoort mij aan, deelt haar mening en bespreekt dan de opties. Sommige anderen zeggen: ‘je moet dit op deze manier doen’. Dilek heeft mij geleerd hoe je het negatieve naar het positieve kan brengen. Dat doet ze door te richten op wat goed gaat met mij en mijn dochter.”
Moed
Er is meer belangrijk dan een passende hulpverlener, heeft Marijke gemerkt. Bij de memoryspel-sessie was een ervaringsdeskundige aanwezig: Kati Varkevisser (ervaringsdeskundige moeder, lees hier haar verhaal). Dat gaf vertrouwen. “Dat komt door de herkenning”, vertelt Marijke. “Kati begrijpt wat ik meemaak. Zij gaf mij het gevoel dat ik het ook kan. Dat ik niet zo moeite hoef te hebben met mensen die zeggen dat ik iets niet kan. Ik kreeg moed.”
Geen bedreiging maar een aanvulling
De reactie van Marijke op de betrokkenheid van Kati ging ook aan Dilek niet ongemerkt voorbij: “Ze werd zo happy. Er was zoveel interesse en herkenning bij haar. Marijke voelde zich vertrouwd. Daarom denk ik dat het goed zou zijn veel meer gesprekken met een ervaringsdeskundige erbij te doen. Ik zie dat niet als een bedreiging, maar als een aanvulling op wat ik kan betekenen.”